Wednesday, December 12, 2007

Poetry...


Most of the poems that I have written are sad, because that is the time when I feel the need of expressing myself the most.
Here goes 2 more poems one Gujarati, with translation and one Hindi. There might be errors in writing Hindi and Gujarati as finding this font and typing has been a litte difficult for me.



ઍક હાસ્ય રાખી મુખ પર

Painting By : Reema Bansal

ઍક હાસ્ય રાખી મુખ પર, છુપાવી નહી શકો મન ની વાતો તમે,
જોયા છે અમે પણ સાગર તમારી આઁખોં મા

જો જો ના સજાવતા કાંચ ના સપના તમારી આઁખોં મા,
જો તૂટશે કોઈ સ્વપ્ન, તો ખુંચશે તમારી આઁખોં મા.

છે ભિન્ન વિચાર આપણા, છે ભિન્ન ભિન્ન સંસ્કાર,
તો પણ મારી આઁખોં જેવી, અભિન્ન આત્મીયતા, મૈં જોઈ તમારી આઁખોં મા.

નથી રાખતો આશા તમારા પ્રેમ ની, નથી દયા તમારી ઈચ્છતો,
ઍક જે છે ઈચ્છા, વરસે વાદળ મારી આઁખોં ના, ઝરમર તમારી આઁખોં મા.

Translation: Keeping a smile on your face..

Keeping a smile on your face, you won't be able to hide the matters of heart
I have seen the ocean (of sadness) in your eyes too.

Take care for not weaving a dream in glass,
If it breaks, you might get hurt in your eyes.

Our thoughts are different, and so are our values,
Still I have seen the same belongingness in your eyes.

I am not expecting any love from you, nor even the pity,
I only expect to see the clouds of my eyes, drizzling slowly in your eyes.

तमन्ना मेरी

Painting by Ratnadeep Adivrekar

लब पे आती है तमन्ना बनके शिकायत मेरी,
दिल की बात कभी होठों से कभी आँखों से निकल आती है मेरी;

बचने अपने साये से, उजालो से भागता रहा में अक्सर,
पर डरता था उन अंधेरों से जो छिन लेते थे मुझसे परछाई मेरी;

डर गया में देख के अपने ही घर में अंजाना सा चेहरा कोई,
पास जाके देखा तो आईना शक्ल दिखा रहा था मेरी;

जीवन की राह में, एक दिन मील गया मैं खुद को,
तब जाना थी कितनी अंजानी, मुझ से ही शक्शियत मेरी;

बेगानो से अपनापन चाहा, अपनो से बेगाना होकर, बात ये जानी ,
जब ना बहा एक भी आँसू कब्र पे मेरी.

No comments:

AddMe - Search Engine Optimization